สิบเอ็ด บทเรียนแห่งหนคว้าขนมจากงานอ่าน “มูลดลงชิ”

“มูลดลงชิ” ชื่อของโรนินมากดาบในที่พงศาวดารญี่ปุ่นแห่งหนเปลี่ยนการชนหนประธานๆลงมายิ่งกว่า 60หนและ “ไม่เคยจำนนใคร” ความหมายขอเกี่ยวควานหาูลดลงศาสนาเชนทรวงจากงานครอบครอง “ผู้ไร้ปราชัย” จากนั้น แววยังคว้าเสียสละขณะ 2พรรษาสุดท้ายสิ่งของชีวิตินทรีย์เพื่อจะส่งต่อตัวปัญญาแห่งหนประกอบด้วยให้กับดักคนรุ่นหลัง ด้วยการจด “ตำรา 5 พะวักพะวง” ซึ่งภายหลังแห่งหนมูซาชิชิเขียนอวสาน แววก็ถึงแก่มรณกรรมใน 7 กลางวัน ถือว่าเป็นการเขียนตำราเพื่อที่จะส่งต่อจริง ๆ หามิได้เพื่อเสียงยกย่อง ลาภบรรดาศักดิ์ ของมีค่า แต่ประการใด จึงไม่แปลกที่ “คู่มือ 5 พะวักพะวง” ตกเป็นกฎเกณฑ์ประธานสรรพสิ่งชาวญี่ปุ่นปริมาณไม่น้อย ทว่าหนังสือ “มูลดลงชิชะ” สถานที่ออกจำหน่ายเพราะสถานที่พิมพ์ Openbooks นี้ เป็นมูลดลงชิชะแห่งจัดพิมพ์ย้ำ ด้วยกันดัดแปลงแก้ไขตงิดๆจาก “มูลดลงชิชะระบิท่าพระจันทรา” ซึ่งครอบครองเวอร์ชั่นภาพร่าง เขียนโดย คุณสุวินัย ค้ำจุนที่วลัย หรือไม่ก็คลึงฟังในที่เวอร์ชัน Podcast ด้านล่างตรงนี้ได้เลยครับ แก่นสารของหนังสือนั้นครอบครองหนังสือนวนิยายอิงประวัติศาสตร์ สถานที่ถอดความมาจากนักเขียนคนญี่ปุ่นอีกที จึ่งทำให้บันทึกเล่มครึ้มขนาด 700กระทั่งหน้านี้สามารถอ่านคว้าคล่อง สนุก และควรค้นหา แต่หนังสือเล่มนี้จักดำรงฐานะนิยายอิงประวัติศาสตร์ เสียแต่ว่าตลอดการแรมรอนขอคลำหาูลดลงชิชิที่ท้องเรื่อง ก็เป็นเหตุให้อีฉันคว้าประเด็น และความฉลาดไม่ใช่หยอก ทั้งนี้ คว้าพิสูจน์ประมวลบทเรียนแห่งหนได้ขนมจากการอ่านหนังสือเล่มหนาตรงนี้ออกมาได้มา สิบเอ็ด บทเรียน แห่งหนมีความหมายทาบงานดำรงชีวิตที่ยุคปัจจุบัน เหตุฉะนี้.มันสมอง ชีพความเป็นอยู่ของคนญี่ปุ่น จดหมายเล่มตรงนี้จะทำให้คุณแจ้งชีวิตทุกข์สุขสรรพสิ่งคนญี่ปุ่นสมัยก่อน เวลาแห่งอีกต่างหากจำเป็นจะต้องเดินเท้า ขี่ม้า ข้ามดอยครอบครองเด็ก ๆ เหลือบเห็นจดวิถีชีวิตสรรพสิ่งมนุษย์แห่งหนต้องนัดพบกักคุมแจกมั่นแบ่งออกพอเหมาะก่อนที่ออกเดินทาง หรือแม้แต่การจักนัดพบกันอีกครั้งในที่อีกญิบพรรษาตรงหน้านั้น อาจจำเป็นต้องทำเลยก่อนดั้นด้น เพราะว่าการสื่อสารแห่งหนประกอบด้วยแค่จดหมายขนาดนั้น ทำเอาแจ้งดุญี่ปุ่นเป็นส่วนใหญ่ก่อเกษตร กับปริมาณไม่ใช่หยอกแห่งหนอยากครอบครองซามูไร ตรงกันข้ามก๊กขโมยหัวขโมยกลับดาษดื่นและเป็นโทษไม่เพียงแต่อนงค์ด้วยกันเด็ก แต่ทั่วปล้น เอาชีวิต กับ เผาคร่า เห็นความมุมานะสิ่งของคน มูลดลงชิชะดำรงฐานะมนุชแห่งประกอบด้วยความมุมานะในที่ความรู้แจ้งพระแสงมาก โน่นครอบครองเพราะว่าแววคว้ารู้ถึงจุดหมายปลายทางชิ้นอุดมสรรพสิ่งแววนั่นรวมความว่า งานได้มาครอบครองมากหลายดาบฝีไม้ลายมือเลิศ เสียแต่ว่าจะประกอบด้วยหลายชิ้นแห่งหนน่าสนใจปีศาจบกวนเป็นเหตุให้หลงผิด ทว่ามูซาชิก็ยังคงต้องตั้งใจสิงสู่กับดักจุดหมายปลายทางถัดไป เหตุฉะนี้แม้เธอปฏิบัติการกับดักมนุษย์ประเภทตรงนี้ หรือว่าประกอบด้วยคนรักครอบครองมนุษย์ชนิดตรงนี้ การได้มาอ่านหนังสือเล่มนี้อาจทำเอาคุณแจ้งคนแบบนี้คว้าเจริญ บู้ และ บุ๋น มูลดลงชิบทรวงอกว่า งานจักปกครองประเทศคว้าตรงนั้น ไม่เพียงแต่จักจำเป็นจะต้องเข้าใจความรู้แจ้งพระแสง หรือว่า บุบเบี้ยว จากนั้นนั้น ผู้นำจำเป็นรู้มีวิชาปัญญา หรือว่าบุ๋น ใช่เล่นจรกว่าการชนเกิน ซึ่งข้อความนี้สมรรถประยุกต์ใช้กับดักชีวิตินทรีย์ณปัจจุบันได้ ครั้นเธอรู้จักกรรมวิธีปฏิบัติการ รู้ว่าจะเป็น action กับดักเรื่องออะใดอย่างไรต่อจากนั้น เมธาก็เกิดเรื่องประธานไม่ใช่หยอกจรกระทั่งการลงมือกระทำ ความประจักษ์แจ้งณโลกด้วยกันสังคม ญิบอันแห่งมูซาชิชะได้เสนอวาง ด้วยกันเป็นคำคมสอนใจผู้อ่านได้เป็นอย่างดีโน่นตกว่ามันสมองมันสมอง “งานไล่ตามคนรุ่นเก่าให้เท่าทันนั้นเกิดเรื่องหวานคอแร้ง แต่การไม่แบ่งออกคนรุ่นใหม่สาวก้าวข้ามอีฉันเจียรนั้นเกิดเรื่องทราม” ซึ่งเป็นเรื่องแน่นอน ไม่ว่าจะกาลเวลาไรยุคใด คนรุ่นใหม่จักจำเป็นต้องแก่กล้ากระทั่งและตามทันมนุชรุ่นเก่าได้เสมอ หากทบทวนดูแบ่งออกสะอาดจะเหลือบเห็นว่า ถ้าคนรุ่นใหม่ติดสอยห้อยตามมนุษย์รุ่นเก่าไม่ทัน แหล่งหล้าก็คงจะประกอบด้วยแต่การพัฒนาลง ๆ แน่นอน อีกนิรุกติเอ็ดถือเอาว่า “มนุษย์เรานั้น แม้สิงสู่เพื่อกินข้างเดียวแล้วก็จบชีวิตจร มันจักแตกต่างอะไรจากก๊กทิชากรพวกกาน้ำ! เสียแต่ว่าแม้เหล่าท่านโหยเป็นอยู่เพื่อความสุขสบายสิ่งของเชื้อไข ก็ขอมาร่วมแรงร่วมใจเริ่มเนื้อที่รกรุงรังแห่งนี้แจกเป็นเมทนีทองสมรู้ร่วมคิดกับดักอัญขยม” ในที่กาลเวลาแห่งคนเห็นแก่ตัวประกอบด้วยมากมาย การทำคุณเพื่อจะเฉพาะตัวตรงนั้นก็ไม่แตกต่างอะไรกับการแห่งหนดีฉันเป็นสัตว์โลกแห่งหนหากินเจียรทิวา ๆ และยอมรบราฆ่าฟันกับเหล่าสรรพสิ่งตนเองเพื่อแก่งแย่งประโยชน์สรรพสิ่งตนเอง ทว่าถ้าอยากแบ่งออกสังคมแห่งดิฉันอยู่ตรงนั้นเติบโตจรคว้า และสะอาดดามเชื้อไข อีฉันทั้งหมดต้องร่วมมือร่วมใจร่วมแรงร่วมใจ งานสร้างความหวั่นไหวที่ใจของคู่พิพาท เอ็ดณเหตุผลแห่งมูลดลงชิชะสมรรถสู้ชนะเลิศเสี้ยนหนามได้มาตรงนั้น ไม่ใช่เช่นเพราะฝีไม้ลายมือพระแสงประการผู้เดียวแค่นั้น ทว่าหากดำรงฐานะอินทรีย์ด้วยกันความเฉลียวฉลาดที่งานก่อสร้างความหวั่นไหวด้วยกันรังควานใจของเสี้ยนหนามแจกเสียฌาน อาทิกาลครั้งหนึ่งแห่งหนมูลดลงชิคร่ำเคร่งดั้นด้นมาถึงต้นลานต่อสู้แจกล่าช้ากว่าปกติ หรือซ้ำแห่งเค้าใช้คืน “แมกพาย” ลับคมแทนที่พระแสง เป็นหนึ่งที่อันแห่งก่อกวนภาวะจิตสงบด้วยกันจิตใจสรรพสิ่งคู่ปรับเป็นอย่างยิ่ง ปรปักษ์นั้นเปล่าทนทาน คนใดสถานที่เจนครอบครองปรปักษ์กับอีฉัน สักวันหนึ่งเค้าคงจะเป็นมิตรกับอีฉันตกลง ก็เพราะว่าปรปักษ์ตรงนั้นเกี่ยวพันกับที่แวดล้อม ยุค และหมู่คน พอสรรพสิ่งสมรรถปรับเปลี่ยนได้มา คู่ปรับแห่งหนดัดแปลงพันจากไปติดสอยห้อยตามอันแตกต่าง ๆ กลุ่มนี้ก็สามารถเปลี่ยนแปลงคว้าด้วย ปรปักษ์ค่อนข้างเป็นพวกเดียวกัน วาจานี้พอไปได้อ่านก็เชื่อพ้น เพราะว่าไม่ว่าจะเรียงความแห่งหนชินอ่านดุ 90% สิ่งของระบบคอมพิวเตอร์แห่งหนกระแทกแฮกตรงนั้นมีต้นเหตุมาจากวงใน หรือไม่ก็มนุชสถานที่มักจะหักหลังรวมความว่ามนุชเกือบตัวนั้น ทำให้บางขณะดีฉันไม่ต้องสอดส่ายคู่ปรับจากแห่งไหนห่างเลย ใช้อาวุธทุกชนิดเพื่อที่จะการชน มูซาชิใช้คืนอาวุธยุทโธปกรณ์แห่งหนหลากหลาย ไม่ว่าจะครอบครองดาบ หอก หรือว่าพร้าสั้น แต่วาจาดุ “อาวุธยุทธภัณฑ์ทั้งปวงชนิด” นั้นหมายถึงสรีระ มือ กร จ๋า มันสมอง หรือสิ่งรอบข้างอาทิเช่น ค่าคบไม้กระเชียง คนดีฉันในที่ยุคปัจจุบันก็ด้วย กิจธุระก็เท่าเทียมการคว้าออกศึก เครื่องมือแห่งหนชดใช้สิงสู่ก็วัดเสาสมืออาวุธ เหตุฉะนี้อย่ายึดติดกับดักอาวุธยุทธภัณฑ์ดั้งเดิม ๆ แห่งหนคุ้นชินใช้แล้วพอเหมาะ แต่การได้#ลองอาวุธยุทธภัณฑ์นวชาต ๆ เครื่องใช้ไม้สอยใหม่ ๆ ตรงนั้นจักเพิ่มขึ้นโอกาสอันควรในที่ชัยครั้งถัดไปคว้ามากขึ้น ความลำเอียงให้ท้ายตัวเองตกว่าความไม่สะดวก์ณการพัฒนาตัวเองด้วยกันอารมณ์ทางใจ “เมื่อไหร่ก็ตามสถานที่เธอตรึกตรองดุเจ้าเอ็งหัวไวแล้ว ทันทีทันใดถือเอาว่าวงแห่งเจ้าเอ็งกำลังวังชางี่เง่าชนิดแห่งสุดๆ” ความเข้าใจดุอีฉันเข้มแข็งแรงกล้าจากนั้น ยอดเยี่ยมแล้ว ตกว่าความไม่สะดวกแห่งหนสำคัญตกขอบที่การพัฒนา ก็เพราะว่าอารมณ์ทางใจคุณจักตรึกตรองดุเปล่าโหยพัฒนาต่อจากนั้น อีฉันเข้มแข็งต่อจากนั้นนั่นเอง ขณะที่แห่งหนมูซาชิชะเข้มแข็งในที่วิชชาดาบบริบูรณ์ เสียแต่ว่าแววก็ยังจำเป็นต้องขวัญหนีกับดักการควงแขนตะบองสิ่งของคู่ปรับ ด้วยกัน งานเจอกับดักลูกตุ้มเหล็กแห่งไม่เคยพบปะมาก่อนกำหนด งานตกลงคว้าว่าตัวเองตรงนั้นอีกทั้งไม่เก่ง ไม่ฉลาด รวมความว่าจังหวะประธานสถานที่การเรียนรู้อย่างไม่สิ้นสุด การฝึกซ้อมไม่มีที่สิ้นสุด ขนาดที่เสียแต่ว่ามูลดลงชิก็ยังไม่เคยจอดกราบเรียน เมื่อใดแห่งหนเจ้าเอ็งหยุดเรียน เมื่อนั้นคุณจักหยุดพัฒนาตัวเอง เสมือนงานโคจร พอเจ้าเอ็งจอดเคลื่อนที่จากนั้น ประเดี๋ยวเดียวคนแห่งหนเดินตามขนองจะตามทันเจ้าเอ็งได้มาเสมอ ไม่ช้าก็เร็ว ทว่าหากเจ้าเอ็งหมั่นฝึกซ้อมตนเองอยู่ทุกเวลา ดำเนินเจียรข้างหน้าทุกเมื่อ จะทำเอาก๊กแววเดินตามเธอแบ่งออกทัน แม้อาจไม่ใช่ข้อความแห่งเป็นไปไม่ได้ เสียแต่ว่าอาจจะทำเอาเกิดเรื่องสถานที่เป็นได้ทุคว้า จงรบพุ่ง เมื่อรู้ว่าจักชนะ คนเซอถือเอาว่าคนแห่งหนพร้อมจะรบแต่เข้าใจแหวตัวเองกำลังจะจำนน แต่แม้ดีฉันวางแผนมาต่อจากนั้นเป็นอย่างยอดเยี่ยม รู้ตัวดีแหวนัดแนะนี้อีฉันจำเป็นต้องชนะเลิศ เมื่อนั้นแจกสู้อย่างเต็มที่ ลุยจรภาพร่างไม่อั้น ต่อจากนั้นศึกสงครามคราวนี้ความมีชัยจะเป็นสรรพสิ่งอีฉัน!! สรุปความ!! นี่ตกว่าบันทึกเล่มดกแห่งได้มาอ่านในที่รอบแหล่พรรษา เสียแต่ว่าทบทวนดูว่าครอบครองหนังสือแห่งคุ้มกาลเวลาอ่าน ได้ความม่วนเพลิดเพลิน หมายรวมสาระและแง่คิดทรรศนะใหม่ ๆ ประกอบด้วยมนุชย้อนถามฉันว่า “Recommend บันทึกเล่มตรงนี้มั้ย? อ่านแล้วได้อะไรบ้างมั้ย” ตรงนี้กระผมก็ต้องบ่งบอกว่า หนังสือเล่มนี้เพียงแค่ต่างคนอ่าน ก็คงจะได้จุดสำคัญประธานแห่งแตกต่างห้ามพร้อมด้วย เพราะฉะนี้ ถ้าประกอบด้วยยุค “มูลดลงชิชิ” ดำรงฐานะจดหมายอีกหนึ่งข้อความแห่งหนน่าลองควานลงมานั่งอ่านมองดูขอรับ