ชีวิตหวานคอแร้งขึ้นไป ถ้าหากนึกถึง อดีตกาล ยุคปัจจุบัน อนาคต

การใช้ชีวิตการพัฒนาตัวเองมีมากมายวิถีทาง มากมายวิธีคิดดู เหลือแหล่แนวทาง สถานที่มากมายคนมักจะสงสัยตวาด โปร่งแสงข้อความตัดสินใจจรแบบนี้งดงามหรือไม่ โปร่งใสเนื้อความควรก่อเช่นไร หรือเปล่าควรทำอะไร โหยแบ่งออกพิสูจน์นำกรอบความคิดตรงนี้จรใช้ จะทำให้การตกลงใจทุเลา ลงความว่า การระลึกถึงอดีต ยุคปัจจุบัน และอนาคตกาล พอจักทำอย่างไรบางอย่าง 1. ระลึกถึงอดีต ปันออกนึกถึงอดีตครอบครองบทเรียน อะไรก็ตามที่เคยชินสร้างลงมาแล้วในอดีตต่อจากนั้นไม่ได้ผล จำไว้ว่าพากเพียรอย่าทำอีกครั้ง กับจำไว้ว่าความผิดสถานที่ทำให้เกิดขึ้นรวมความว่าเช่นไร ขนมจากตัวเราเอง ไม่ก็ปัจจัยภายนอก คิดคลานตริตรองสืบสวนแบ่งออกเต็มที่ นำสมัยโบราณมาครอบครองบทเรียนปันออกกับฉันในที่ยุคปัจจุบัน 2. ระลึกถึงปัจจุบัน ก่อยุคปัจจุบันปันออกงดงามแรงกล้า เปล่าควรจะยึดติดกับโบราณกาล ทำอะไรตกลงแห่งเธอรู้ว่าบริสุทธ์แรงกล้าต่อจากนั้นเพราะว่าช่วงปัจจุบัน การสถานที่ฉันคิดอาลัยจักทำเอาฉันไม่ไหวสร้าง ก่อทุกสิ่งแยกออกสะอาดสุดโต่งเท่าที่เจ้าเอ็งสามารถทำได้ในขณะนั้นแล้วเหมาะสมสุดโต่ง เพราะพากเพียรคิดเก็บในจิตใจดุ NO REGRET ไม่ควรจะเสียดายคราวหลัง เช่นเธอเป็นเหตุให้บริสุทธ์แรงกล้าในที่วันนี้ แล้วจะไม่อาลัยในที่คราวหลัง 3. ระลึกถึงอนาคตกาล คนทุกคนชื่นชอบอนาคตกาล โหยจะประกอบด้วยอนาคตกาล หนึ่งในอันแห่งทุกคนต้องการคือว่า “งานมากใหญ่” ไม่ว่าจะเสร็จเติบโตมุขปีกการคลัง ข้างสุขภาพอนามัย ปีกปัญญา ไม่ก็ความรักใคร่ ซึ่งงานเติบโตเป็นเรื่องของอนาคตกาล งานเติบโตในที่ปีกเช่นไรบ้าง ขึ้นอยู่กับงานตั้งความมุ่งหมาย (Goal) คนดิฉันน่าจะประกอบด้วยการตั้งเป้าหมายวาง ซึ่งไม่จำเป็นต้องเป็นจุดหมายแห่งสวยหรู แม้ว่าอาจจะเป็นเรื่องราวกับกระจิดริด ๆ เป็นต้นว่า ปลายปีตรงนี้จะเพริศขึ้นไป ลดน้ำหนัก เพราะว่าหากเจ้าเอ็งมีความมุ่งหมายจะเป็นเหตุให้เข้าใจตวาดอย่างไรดำรงฐานะอันแห่งน่าจะสร้างในช่วงปัจจุบัน ด้วยกันคุณจะไม่อาลัยคราวหลัง มีนิทานสิงสู่ความเอ็ดในที่จดหมาย Read Everyday Repeat Every Month ดุยุคนั้นเทียบอย่างกระแสน้ำ คนฉันดังมนุษย์บนเรือ สายน้ำแห่งไหลจากไปเรื่อย ๆ สมมติว่านั่งสิงสู่บนเรือไม่ไหวก่ออย่างไรเกิน เจ้าเอ็งแล้วจึงไหลหลั่งไปกับกระแสน้ำเรื่อย ๆ ตรงนั้น ในเวลาเดียวกันคนบางคนที่อาศัยปีก ๆ เจ้าเอ็งหลั่งไหลไม่ทันเวลากว่าคุณทั้งที่สิงสู่ในที่กระแสน้ำเดียวกัน งานสถานที่นกเขาไม่ทันเวลากระทั่งโน่นเป็นก็เพราะว่านกเขายึดติดกับดักสมัยโบราณ พากเพียรพายดารณีทวนน้ำเพื่อทำซ้ำจากไปโบราณกาล รำลึกถึงอดีต คิดถึงสิ่งแห่งผ่านจรแล้ว กับเสียดายในที่อันแห่งไม่ได้สร้าง สลดกับชิ้นเรื่องเดิมขึ้น แม้ว่าบางท่านหรือเรือโปร่งใสลำจรคว้าเร็วกว่าเจ้าเอ็ง ซึ่งงานแห่งแด่นได้มาแจ้นกว่านั้นก็เพราะว่านกเขาชดใช้ค่าคบไม้แจว กระเชียงเรือเพื่อจะแล่นเรือจรได้มาเร็วขึ้น แล้วก็เปล่าแปลกที่มีความเจริญเจริญกว่า เพราะว่านกเขาขยันพาย แต่ว่าความสำคัญนั้นไม่ได้อยู่ที่ว่าตัวเป็นเกลียวในการพายมากโกร๋งเกร๋งเพียงไร ทว่าอยู่ที่ว่าพายจากไปไม่ผิดทิศทางหรือเปล่า ผิหวนคิดอนาคตกาล เจ้าเอ็งประกอบด้วยเป้าหมายที่จะทำ เปรียบเช่นเรือลำเล็กที่หวังจักให้กำเนิดไปทะเลโย่ง บางครั้งคุณคงจำต้องร่วมกันกับดักดารณีอีกมากมาย ๆ ลำ หรือบางทีเธออาจเหลือบเห็นดารณีลำที่ใหญ่กระทั่ง แล้วจักถลาขึ้นไป ก็ย่อมทำได้ลงคอ ซึ่งเรือลำโค่งนั้นคงหมายถึงบริษัทโค่ง สำคัญสุดโต่งลงความว่าเจ้าเอ็งต้องแจ้งดุดารณีสถานที่เธอโหยขึ้นไปตรงนั้นจากไปทิศคนเดียวกับคุณหรือไม่นั่นเอง เพราะฉะนี้แล้ว โบราณกาล คือว่าสิ่งแห่งคุณเอามาครอบครองบทเรียน ช่วงปัจจุบัน คือว่าชิ้นสถานที่เธอควรสร้างยิ่งนักที่สุดเพื่อที่เธอจักได้เปล่าเสียดายทีหลัง กับอนาคตกาลคือว่าเป้าหมายแห่งเธอควรตั้งวาง หากพิจารณาจรดอดีตสมัย ช่วงปัจจุบัน อนาคตกาล ก็จะทำเอาคุณตัดสินใจในที่งานที่จะก่อไหมก่ออย่างไรบางสิ่งเจริญเพิ่มขึ้น ทิวภาพจาก Jordan Benton แปลความขนมจาก: Morning Call Podcast เพราะว่าคุณเก่ง อำนาจสกุล ศิริมาศเกษมตรวจฟัง EP. ตรงนี้แปลนเต็ม ๆ พอดี: SOUNDCLOUD, Spotify, PodBean