จิตวิทยาสิ่งของการรอคอย บทเรียนขนมจาก Disney, Houston Airport และอื่น ๆ อีกสูงสุด

คุ้นชินรู้สึกไหมครับผมดุร้านตัดผมไฉนต้องประกอบด้วยค่าคบไม้กาน้ำซีนแปะไว้ฉันใดการรอคิวบิกโปร่งสถานที่… การคอยรถยนต์ คอยแท็กซี่ จักจำเป็นจะต้องมีโทรทัศน์แยกออกเราแลดู ไฉนเค้างเตอร์ตามซุปเปอร์มาร์เก็ตจะจำเป็นจะต้องมีขนมขายหรือเจ้าเอ็งอาจเคยรู้ตวาดระหว่างที่การจราจรติดขัด ฉันใดโคลนอื่นมันจรได้แจ้นกระทั่งโคลนตมของเราบางทีงานจรรับประทานอาหาร ทำไมเคาน์เตอร์อื่นลงมาทีหลังหวนกลับได้มาก่อนกำหนด วันนี้เราจักลงมาคุยคดีนี้ขอรับ จิตวิทยาของการรอ ครอบครองชิ้นสถานที่ประธานยิ่งนัก ๆ แรงบันดาลใจก่อเกิดขนมจากการสถานที่ไปอ่านข้อเขียนความ การคอยของดิสนีย์ และพบพานดุคดีจิตวิทยาสรรพสิ่งการรอคอยเกิดเรื่องสนุกสนานและประกอบด้วยกรณีศึกษาแห่งน่าศึกษา แล้วจึงเอามาเผยให้ฟังกัน สิ่งแห่งประธานคือว่า ไฉนเราจำเป็นจะต้องลงมาใฝ่ใจกับการรออย่างนี้พร้อมด้วย เรียงความบ่งบอกตวาด การคอยในที่ตนสรรพสิ่งกิจธุระ ถ้าหากเราสามารถจัดการการรอได้มามันจักมีมูลค่าเต็มที่ จักทำเอาผู้ซื้อรู้จับใจยิ่งนัก เป็นเลิศที่รากฐานสรรพสิ่งงานให้บริการ ถ้าหากเจ้าเอ็งบริหารคิวบิกได้ดิบได้ดีผู้ซื้อจักรู้สึกประทับใจ มันประกอบด้วยแนวอย่างไรบ้างแห่งได้มากล่าวไปหลังจากนั้นดุ ทำไมร้านตัดผมต้องประกอบด้วยรายงานกิ่งไม้กาน้ำซีน หลังจากนั้นทำเปล่าการรอคิวบ้างสถานที่จำเป็นจะต้องมีทีวีแยกออกแลดู เคาเโคนร์ซุปเปอร์มาร์เก็ตจำต้องมีของหวานขาย ก็เพราะว่ามนุษย์อีฉันไม่ชื่นชอบการคอย มนุษย์อีฉันถูกใจที่จะมีอะไรก่อทุกเมื่อ ไม่ชื่นชอบที่จะยืนขึ้นรอสิงสู่ไม่ตอบโต้ ๆ แต่ว่าถ้าหากก่อเกิดยืนรอคอยจากไปแล้วประกอบด้วยเช่นไรทำจรเช่นกัน สมัยปัจจุบันอาจจะยืนขึ้นโจ้มือถือเลี่ยนก็จะทำเอาการรอตรงนั้นไม่ช้ายิ่งนัก เขาบ่งบอกว่า จำนวนสิ่งของการคอยมันไม่สำคัญสมดุล หัวจิตหัวใจ สมมติดุ ระหว่างที่คุณรอที่จะจับจ่ายใช้สอยสินทรัพย์ที่เคาเตอร์ อาทิเช่น ต่อคิวสัก 3 คน คงคอย 5 นาที แต่ว่าการคอย 5 นาทีอาจจะเป็นเหตุให้ฉันเบื่อมาก ๆ รู้สึกเทียบเท่ารอคอยครอบครองชั่วโมง ไม่ก็งานคอย 1 ครู่แต่ว่าเธอสามารถบริหารก้าวหน้าแน่ๆ มนุษย์ก็อาจรู้สึกว่าคอยเพียง 15 นาทีเอง ก็เป็นได้ เทียบเท่าระยะเวลาอีฉันไปดูหนัง ฉันใดหนังความนี้จบเร็วเต็มที่เป็นเพราะฉันมีความสุขกับดักมัน แต่ว่าหนังบางคดีเปลี่ยนจากไปแค่ชั่วโมงผู้เดียวต้องยกน.ลงมาแลดูว่าเมื่อไหร่เลี่ยนจักสิ้นสุด เพราะหนังเลี่ยนน่าชังน้ำหน้านั่นเอง เพราะฉะนั้นการรอคอยมันเป็นเรื่องของจิตวิทยาล้วนแล้ว ๆ ถ้าหากเธอสามารถที่จะบริหารได้มาเขาคิดว่าจะทำเอากิจธุระสรรพสิ่งคุณดีขึ้นพร้อมด้วย มีกรณีศึกษาคดีหนึ่ง ซึ่งข้าพเจ้าบอกได้เลยว่าแม้เจ้าเอ็งจากไปสืบหาคดีจิตวิทยาสิ่งของการรอคอย นกเขาจำเป็นจะต้องพูดถึงคดีนี้ ถือเอาว่า กรณีของสนามหญ้าเหาะฮูสหนึ่งพันกิโลกรัม ชาติเท็กซัส ประเทศสหรัฐอเมริกา ท่าอากาศยานตรงนี้เขามีเรื่องสิงสู่อย่างหนึ่งที่คนโดยสารร้องทุกข์เข้ามาเต็มที่ ถือเอาว่า กระเป๋าภูมิหลังตามล่าพานเลี่ยนปล่อยนานมาก สนับสนุนทำเอาแจ้นกว่าตรงนี้ได้ไหม ก็เพราะว่าหลังจากยอมขนมจากเรือบินต้องคอยประมาณ 15-20 นาที กระทั่งกระเป๋ารถเมล์จักมา ข้างหลังสนามบินฮุสตันเขาสามารถแก้ไขได้ ด้วยกันมาวัดผลอีกครั้ง พานพบตวาดผู้โดยสารบอกดุประกอบด้วยการพัฒนาแห่งทุเลายิ่งนักเลย จากเก่าก่อน คอย 20 นาที ตอนนี้รู้ดุคอยเพียง 5 นาที เพียงเท่านั้น เขาก่อยังไงขอรับ? เพราะว่าสั่งการแยกออกเรือบินภูมิหลังหยุด จอดห่างไกลให้กำเนิดจรจากร่างกายตึก จากแต่เดิมที่คุ้นชินจอดเกเรตที่จวนกับสถานที่รับสารภาพกระเป๋ารถเมล์ หรือ ทางออก ก็แยกออกจรหยุดไกลลิบ ๆ ขนมจากเดิมคุ้นจอดจวนคนโดยสารลงจากสิ่งของเท่าไป 5 นาทีจรด เกินต้องรอกระเป๋ารถอีก 15 นาที รวมดำรงฐานะ 20 นาที แต่พอจอดห่างไกลกว่าจะจำต้องกินเวลากะ 15 นาที กระทั่งจะเคลื่อนที่ถึงสิ่งกลมๆแห่งยอมรับกระเป๋า กับใช้เวลาอีกแค่ 5 นาที ในที่งานคอย ผู้โดยสารจึ่งรู้สึกพอใจกับพอใจยิ่งนัก ดุเลี่ยนเร็วขึ้นไป แต่ว่าความจริงก็ยังคงใช้เวลาเท่าเดิม ก็แค่หาเรื่องจ่ายคนโดยสารมีอย่างไรสร้างระหว่างรอ ราวกับร้านขายของดัดผม ระหว่างรอคอยก็ได้นั่งลงอ่านไม้กาซีน (ในที่ยุคนี้แห่งอีกทั้งไม่มีที่ถือ) ซีกที่ระยะเวลาตรงนี้เราก็โจ้มือถือจรเรื่อยๆ ๆ อีกเอ็ดกรณีศึกษาสถานที่มนุษย์พอใจทำความเข้าใจยิ่งนัก ๆ ในที่คดีสรรพสิ่งการรอคอย คือ ดิสนีย์แลนด์ กับดักสถานที่ ดิสนีย์ สตูดิโอ สมมติว่าใครคุ้นไปดิสนีย์สถานที่ญี่ปุ่น สมมติว่าเธอจักเล่นเครื่องเล่นอะไรต้นสักอย่าง ก็ต้องรอคอยคิวอย่างน้อย ๆ จำต้อง 1-2 ครู่ เพื่อจะเล่นเพียง 5 นาทีเพียงนั้น ข้อคิดเห็นถือเอาว่า ทำยังไงจ่ายมนุชสามารถรอคอย 2 ครู่ได้มาอย่างมีความสุข ดิสนีย์ชดใช้จิตวิทยากรณีเช่นไรบ้าง ประการเริ่มแรก ถือเอาว่า ก่อนที่เข้าเครื่องโจ้ นกเขาจะประกอบด้วยโยนส่วนหน้าสถานที่เป็นตัวเป็นตนบ่งบอกยุคดุ ฉันต้องกินเวลารอจำเนียรเท่าใด อาจ 120 นาที 60 นาที 30 นาที 15 นาที เป็นอาทิ ครั้นเราเหลือบเห็น 120 นาที ปุ้บ โห… จัดตั้งขึ้น 2 ชั่วโมง คงทนต้องครอบครองเครื่องเล่นเต็มที่ยอดยิ่งนักแน่ ๆ ไม่โจ้ไม่ได้ ฉันก็จักเข้าไปอยู่ดี การประกอบด้วยจำนวนบริสุทธ์อย่างหนึ่งคือ เราหวังหรือเตรียมตัวเตรียมใจวางได้มาดุฉันจำต้องคอยเพียงนี้ คุ้นชินรู้สึกไหมว่าระยะเวลาการจราจรติดขัด โคลนตมปีก ๆ โดยมากจากไปเร็วกว่าอีฉันเทียบเท่า หรือไม่ก็บางครั้งสถานที่จำเป็นจะต้องต่อคิดอะไรยาว ๆ จักรู้ตวาดคิวบิกด้าน ๆ ฉันจรเร็วกว่าเราเทียบเท่า การวางท่าเช่นนี้นกเขาเรียกตวาด ท่วงท่ากลุ้ม คลางแคลงใจ ซึ่งสม่ำเสมอของมนุษย์ ดังนี้ นกเขาบ่งบอกดุ สมมติว่าก่อกำเนิดว่าฉันสามารถตัดทอนท่วงท่าแคลงใจแบบนี้ให้กับดักมนุชแห่งรอได้ นกเขาก็จะรู้มีความสุข อันที่ดิสนีย์ทำยิ่งกว่านั้นคือว่า จำนวน 120 นาที โดยมากเป็นรูปเป็นร่างเลขกะเลยแน่นอน เพื่อที่จะที่ว่าครั้นอีฉันรอนานน้อยกว่าระยะเวลาแห่งจัดโชว์ เราจะรู้ตลอดตกใจกับปีติในเวลาเดียวกัน ไม่ก็เรียกหาตวาด Deliver before expected time จ่ายนกเขาก่อนที่จะเขาจักคาดตวาดนกเขาจะครอบครอง ซึ่งอันนี้ถือว่าเป็นเช่นไรทีสุดยอด อีกตลอดระหว่างที่รอ เขาจักมีทีวีจ่ายดู ประกอบด้วยการวาดเขียนกราฟฟิก แสงแปลบปลาบ เช็ด เสียง สิ่งกลุ่มนี้เป็นเหตุให้มนุษย์เพลินระหว่างรอคอย ห้องถิ่นที่อยู่ระหว่างคอยก็จะแยกครอบครองห้องหับเล็กมาก ๆ มองเห็นสิงสู่คาด 4-5 แถว ซึ่งเราจักเขลาเลยดุ ห้องถัดไปมันมีกี่แนว จริงๆ แล้วแล้วคนถิ่นที่อยู่ข้างหน้าอีฉันคงประกอบด้วยเป็นโพกหัวคนเลกว้าน็ได้มา ซึ่งพอดำรงฐานะรูปร่างนี้เลยทำให้มนุชทึ่มสึกกร่อนย่นย่อ ด้วยกันโอเคที่จะคอย นี่ดำรงฐานะวิธีหนึ่งที่ดิสนีย์นกเขาทำ Grate Final Moment ดำรงฐานะอาศัยแห่งประธาน กินเวลาคอย 2 ชั่วโมง แต่ว่าครั้นจากไปจดเวลาที่โจ้ซึ่งมันเท่า 5 นาที แต่ว่าให้ความรู้สึกแห่งมอนสุดยอดยิ่งนัก ๆ มนุษย์จักหลงการคอยที่แสนช้านั้นจากไปหาย แต่ว่าตรงกันข้าม ถ้าหากเครื่องเล่นเลี่ยนไม่มอนพ้น มนุษย์จะรู้เบื่อหน่าย ฉะนั้น ก่อเช่นไรตกลงแยกออกชิ้นแห่งเขารอคอยมันดีมาก ๆ จรพ้น เป็นเหตุให้นกเขามีความสุข คอยอัพเดทสถาที่สภาพการณ์ คุ้นชินหรือไม่ยุคไปรอคอยร้านอาหาร หลังจากนั้นฉันถามกลับว่าเมื่อไหร่จักได้มา เมื่อเขาซูบว่า ‘อีกต้นสักประเดี๋ยว’ จ้ะ ถ้อยคำดุสักครู่ดำรงฐานะถ้อยคำแห่งบั่นทอนอารมณ์ทางใจมนุษย์รอคอย ไม่ฉลาดว่าสักครู่ตรงนั้นจำเนียรเท่าใด สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ มานะบากบั่นอัพเดทสถานการณ์ แยกออกมนุษย์แห่งรอรู้ตวาดจรถึงไรหลังจากนั้น ซึ่งมันจักทำให้คนรอคอยรู้สึกดี การรอคอยคิวบิกเป็นชิ้นที่สำคัญเต็มที่ ๆ ครั้นอีฉันเป็นเหตุให้เขาเพลิดเพลินเจริญใจกับการรอ ไม่แน่บางครั้งมันคงพลิกสโผลงในที่เหตุการณ์ให้การทำงานเลี่ยนทุเลา มิได้เฉพาะทว่ากรณีของการบริการ อาจจะจากไปถึงการขายผลิตภัณฑ์เลยตกลง เช่น ซุปเปอร์มาร์เก็ต ของหวาน ไม้กาน้ำซีนสถานที่จำหน่ายอยู่ตรงๆเค้างเโคนร์ เขาบอกว่าเป็นชิ้นที่ขายดิบขายดีที่สุดในที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตเลย เพราะว่าระหว่างสถานที่เธอรอคิวบิกมนุชตรงหน้า เราก็จะเหลือบเห็นอันเหล่านั้นอยู่ข้างหน้า ซึ่งบางขณะก็จ่ายหลายอย่างเพราะว่าแห่งไม่ได้ทบทวนดูแต่เดิมว่าจักจ่ายด้วย ซึ่งแม้แหย่คดีตรงนี้ สามารถจากไปสืบเสาะประกบในที่อินเทอร์เน็ตเกี่ยวกับ Psychology of Everything เธอจะพบจุดสำคัญแบบนี้มากมายมากและสนุกสนานสะอาด สมมติว่าถัดไปฉันจรไรแล้วรู้ดุเลนอื่นจรแจ้นกระทั่งเรา แน่แท้หนอครับผมเลี่ยนเป็นจิตวิทยาสิ่งของการรอคอย ไม่ต้องจรรู้สึกแย่ กังวล เพราะเลี่ยนเป็นนิจสรรพสิ่งคน สมมติว่าเจ้าเอ็งสร้างกิจธุระเช่นไรสถานที่เกี่ยวกับการรอลองยกมากลเม็ดพวกตรงนี้จากไปทำความเข้าใจเพิ่มเตำหนิ่ม อาจจะสนับสนุนในที่งานปฏิบัติตนลำดับที่ให้กับการทำงานสิ่งของคุณได้ไม่มากก็โหรงเหรงทีเดียว ทิวทัศน์จาก Callum Chapman on Unsplash